An Philipaerts met bewoner

Werk maken van samenhorigheid

Het is niet altijd rozengeur en maneschijn. “Er verblijven hier momenteel meer dan zestig mensen met verschillende karakters en verschillende levensstijlen”, vertelt An. “Het is soms een uitdaging om hier één hechte groep van te maken. Het gebeurt dat er een bewoner is die minder in de groep ligt of die voor wat moeilijkheden zorgt. Als dat gebeurt, steken we met alle teams, en eventueel ook met de huisarts en de familie, de koppen bij elkaar om tot een oplossing te komen.”

Die samenhorigheid strekt zich uit over heel de emeis-familie. De brede organisatie zorgt voor een groot vangnet. Regelmatig vinden er vergadering plaats tussen de verschillende teamverantwoordelijken binnen één regio. Zo kunnen ze ervaringen uitwisselen en gezamenlijke problemen aanpakken of doorgeven binnen de groep.

“We staan er niet alleen voor”, concludeert An. Bovendien heeft ze nog een boodschap voor alle collega’s: “Als je ervoor zorgt dat de sfeer bij het personeel en de bewoners goed zit, wordt al de rest een stuk makkelijker.”

Ontdek alles over het woonzorgcentrum of de assistentiewoningen van Mercator Oostende.

An Philipaerts Mercator Oostende met een collega
“We staan er niet alleen voor”
An Philippaerts, adjunct-directeur Mercator Oostende

DRIE VRAGEN AAN AN PHILIPPAERTS

Wat vind jij belangrijk in je job?

“Onze bewoners komen uiteraard op de eerste plaats, maar daarnaast vind ik het belangrijk dat alle medewerkers een sterk team vormen. We kennen elkaar door en door en weten wat elkaars capaciteiten zijn. Daardoor heerst er een sterk vertrouwen en een positieve sfeer die we ook overdragen op de bewoners.”

Waarom heb jij voor een job bij emeis gekozen?

“In het verleden heb ik veertien jaar als payrol-medewerker in de zorgsector gewerkt. Bij Residentie Mercator vond ik een job die mij meer afwisseling en meer sociaal contact biedt. Bovendien werk ik nu veel dichter bij huis, ook dat is mooi meegenomen.”

Waar haal jij het meeste voldoening uit in je job?

“Ik geniet ervan wanneer een bewoner hier helemaal openbloeit. Soms komt een nieuwe bewoner hier stil en terneergeslagen binnen en zien we hem of haar gaandeweg ontluiken naar een vrolijk iemand die allerlei verhalen vertelt. Het is heerlijk om de dankbaarheid op het gezicht van onze bewoners te zien.”